Hogwarckie historie

 - Remusie, ale ja go nie kocham - Hermiona krzyknęła ze łzami w oczach. - I to nie jest moja wina! - Ale przecież byliście razem tacy szczęśliwi - Lupin przyglądał się byłej uczennicy. Siedział z piętnastolatką przy stole w kuchni na Grimmauld Place 12. - Ron tęskni za tobą, nie widzisz tego jak się snuje po domu i podkrada ognistą z barku Łapy? - Więc wolisz żebym to ja była nieszczęśliwa? Jak byś się czuł gdyby to ciebie ktoś namawiał do związku, którego nie chcesz?! - Hermiona nie sądziła, że kiedykolwiek będzie prowadzić tak absurdalną rozmowie. - Gdybym ci kazała być z Tonks, bo ta do ciebie wzdycha, mimo że jesteś najszczęśliwszy w życiu przy Syriuszu!? - Nie uważasz, że to inna sytuacja? Jak zauważyłaś ja jestem w szczęśliwym związku... - Ja też i to z Draco Malfoyem! - Nikomu się jeszcze nie przyznali do związku, w szkole to była ich tajemnica i wytrzymali w niej aż 8 miesięcy, jednak teraz Hermiona czuła, że musi się przyznać. - Tylko nie mówimy o tym głośno przez otaczaj...

Hermiona siedziała na szerokim parapecie w swoim dorimitorium. Często spędzała tak czas przy zachodzie słońca, gdy wszyscy są w wielkiej sali na kolacji ona zostawała i korzystała z samotności. Uczyła się, czytała książki, odrabiała prace domowe, jednak dzisiaj nie robiła nic z tych rzeczy. Patrzyła w dal, w kierunku jeziora, a w dłoni mięła pergamin, który otrzymała dziś rano. "Hermiono, nie jestem w stanie powiedzieć Ci to w twarz, jednak muszę Ci to przekazać. Mój ojciec dowiedział się o naszym związku i zostało mi postawione ultimatum. Jeśli kontynuowałbym naszą relację byłabyś w dużym niebezpieczeństwie. Nie mogę na to pozwolić. Dlatego jeśli kiedykolwiek jeszcze spróbujesz sie do mnie zbliżyć, będę oschły, moje oczy będą zimne, a usta ułożą się w słowa, za które już siebie nienawidzę. Wybacz, błagam. Malfoy" Szatynka ponownie przeczytała krótką notatkę, już zdążyła pięć razy podrzeć pergamin i go naprawić. Czuła jakby każda kreska stawiana piórem Draco na pergaminie wyr...