Nauka

OK, jeszcze raz. Do eliksiru spokoju potrzebujesz pokruszony kamień księżycowy i syrop z ciemiernika czarnego… Nie! Sproszkowany kamień księżycowy. Trzeba być bardzo ostrożnym podczas odmierzania proporcji poszczególnych ingerencji, ponieważ… Ona ma tak piękne oczy, jak płynna czekolada… SKUP SIĘ KRETYNIE! A więc… Nie zaczyna się zdania od „a więc”. Trzeba być bardzo ostrożnym podczas odmierzania proporcji poszczególnych ingerencji, ponieważ lekkie odchylenie od normy, może powodować głęboki sen. Pod koniec warzenia należy dodać trzy krople… O ptak… Jaki śliczny, ma pióra w kolorze jej włosów. Ona ma piękny kolor włosów. Ciekawe czy są tak samo miękkie… Idioto… Pod koniec warzenia należy dodać trzy krople soku z aloesu. Po tym zamieszać cztery razy w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, a następnie sześć razy w kierunku odwrotnym.

- Dobra, teraz napisać z tego notatkę i eliksir wzburzenia. – W bibliotece jego głęboki głos zabrzmiał jak grom, mimo, że ledwo szeptał.

Eliksir spokoju to jeden z trudniejszych eliksirów. Jego głównymi składnikami są sproszkowany kamień księżycowy i syrop z ciemiernika czarnego, a na koniec warzenia trzy krople soku z aloesu. Ważna też jest ilość ruchów chochlą.

No dobrze, teraz eliksir wzburzenia. Ciekawe jak ona wygląda gdy się denerwuje. Gdy się uczy często marszczy nosek… To takie urocze. Nie! Żadne urocze, weź się za naukę, bo jak nie to ona zda OWTMy na same Wybitne, a ty dostaniesz co najwyżej Trolle.

Eliksir wzburzenia opiera się na masie wykonanej z topionych bursztynów i startych na pył łusek smoka… Ciekawe co Smok wymyśli na nowym treningu. W końcu musimy zmiażdżyć Krukonów, żeby Gryfoni nie poczuli się zbyt pewnie, choć słyszałem, że oni mają znów Weasleya na obronie. To będzie dziecinnie proste, nich tylko Malfoy złapie znicza. A gdybym wygrał puchar Quidditcha… Może ona by wsiadła ze mną na miotłę. Raczej nie, nigdy nie widziałem jej nawet z Wybrańcem czy tym rudzielcem. Dobra, skończ o niej myśleć! Sproszkowane łuski smoka… Tak, tę masę dodaje się do zaczynającej wrzeć wody, tak żeby wywar nie miał temperatury stu stopni, gdy zacznie się mieszać. „Mieszać w kociołku mocnego metalu” - ten singiel Goblinband jest czadowy, wypuścili go trzy dni temu, a już znam tekst na pamięć. Gdyby teksty do nauki były w postaci tekstów piosenek, byłoby łatwiej. Na przykład takie „Trzy razy zamieszaj, a później sześć, zrób dwa obroty i syrop wlej!” i to w takiej funkowej tonacji. Ha! To by zrobiło furorę! Nie no, dobra, ogarnij się… Miałeś robić notatki. Ciekawe czy Miona lubi funk… Myślę, że tak, ona jest taka pogodna.

Skup się… Tak, gdy zacznie się mieszać, to ta masa musi się rozpuścić. Gdy już będzie płynna i rozmiesza się z wodą, trzeba dać odpocząć przez tydzień temu roztworowi w temperaturze około piętnastu stopni. Po tym czasie wystarczy dodać posiekane korzonki fiołków górskich i odwłoki czerwonoskrzydłych ważek. Dokładnie wymieszać, podgrzewając na małym ogniu i gotowe.

- Dobra eliksiry skończone. Trzeba by się wziąć za zielarstwo.

Hmmm, zielarstwo… Gdy na ostatnich zajęciach jej pomogłem i przyniosłem worek z ziemią do jej stanowiska, tak uroczo się uśmiechnęła i podziękowała. Co prawda, później straciłem dwadzieścia punktów przez rozkojarzenie, ale co tam. Ona mi podziękowała.

- Przepraszam, potrzebujesz jeszcze tę książkę? – Hermiona uśmiechnęła się do mnie.

- Cześć. Już kończę. Może się dosiądziesz i poczekasz?

- Nie będę ci przeszkadzać? – Znów się do mnie uśmiecha.

- Nie no, coś ty.

- No bo wydawałeś się bardzo skupiony, a mi zależy tylko na książce.

- Tylko na książce… Jasne, weź.

- Dziękuję!

- Panno Granger, to biblioteka. Proszę zachowywać się cicho!

- Przepraszam, pani Prince.

- Dziękuję, jesteś kochany. – Uśmiechnęła się w ten piękny sposób i powiedziała, że jestem kochany…

Weź się w garść… Zielarstwo. Ostatnio były rośliny z rodziny trantranul. Charakteryzują się one…

- Teo, nad czym tak dumasz? Czyżby Granger siedziała ci znów w głowie?

- Zamknij się, Zabini. Ona siedzi dwa stoliki dalej.

- Może w końcu cię zauważy.

- Już dzisiaj zauważyła i powiedziała, że jestem kochany.

- Serio… Jesteś żałosny. Zaprosiłeś ją choć na randkę?

Milczę.

- Hej! Gryfoneczko moja najmilsza, czy byłabyś tak wspaniała i umówiła się z tym oto najprzystojniejszym Ślizgonem? – Co prawda przy frazie najprzystojniejszy wywrócił oczami, no ale wskazał na mnie, a ja nie umiałem się słowem odezwać, zatkało mnie.

- Gdyby Ślizgon chciał się umówić, to wypadałoby, żeby sam się pofatygował i mnie zaprosił. – I odeszła. Nawet się nie obejrzała. Już wiem jak wyglądała, gdy była zła… Jednak nie chciałem tego widzieć.

- Kretynie, leć za nią! – usłyszałem Zabiniego. Niewiele myśląc, zostawiając torbę, książki i pergaminy, wybiegłem z biblioteki.

- Hermiono!

- Tak?

- Umów się… Przepraszam, że dopiero… ale proszę…

- Hej, uspokój oddech i zacznij od początku.

- Hermiono, proszę, pójdź ze mną w sobotę do Hogsmade na kolację.

- Z wielką chęcią, Teo. Czekałam na to od września. – Stanęła obok mnie i wspinając się na palce, musnęła mój policzek, a ja poczułem, jak wznoszę się trzy centymetry nad ziemią i wiedziałem, jak czuje się najszczęśliwszy człowiek na ziemi.

~*~ Koniec ~*~