Jak wygrać w sądzie

Na pomysł wpadła moja koleżanka, mam nadzieję że się spodoba :)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

- Pansy, ja wiem, że jesteś tylko sekretarką mecenasa Malfoya, jednak musisz to zrozumieć. W tej chwili nie przyszłam tu jako jego narzeczona, tylko jako pani prokurator. To sprawa zawodowa, a nie randka, rozprawa zaczyna się za piętnaście minut. Masz mnie wpuścić! – była Gryfonka patrzyła na czarnowłosą z ogniem w oczach.

- Panno Granger… Mecenas mówił, żeby nie wpuszczać nikogo, nie mówił o wyjątkach… - widać, że kobieta szefa robiła na niej duże wrażenie. Nic dziwnego, nie raz już tu przychodziła i Malfoy traktował ją jak boginię. Zresztą, mało który czarodziej skończył Uniwersytet Magiczny na wydziale prawa rok przed oficjalnym zakończeniem, a mugolski Oxford skończył z tytułem doktora i w dalszym ciągu starając się o profesora. Poza tym również postawa Granger mówiła o jej wysokiej pozycji. Zawsze dobrze ubrana, z klasą i elegancją, a wszystko co na siebie zakłada ma metkę znanego projektanta.

- Tak, ale nie wie o pewnym ważnym szczególe… Masz mnie wpuścić.

- Parkinson… Wpuść ją… Nie rozumiesz co ona mówi do ciebie? – pojawił się dzisiejszy rywal panny Granger. Ona jako pani prokurator oskarżała pana Notta seniora o wyznawanie idei Śmierciożerców nawet po upadku Czarnego Pana, a Malfoy, jako przyjaciel ich rodziny zgodził się być jego adwokatem, w końcu on skończył Uniwersytet Magiczny z wyróżnieniem i sam prowadził najlepszą kancelarię w Anglii. Jego wygląd nie zmienił się zbytnio od czasów szkolnych, jeszcze urósł, a dzięki siłowni nie stracił swojej dobrze zarysowanej muskulatury, oczy nadal były nieprzeniknione, ale blond włosy nie były już podporządkowane żelowi.

- Oczywiście, panie Malfoy. – odpowiedziała skruszona i sztucznie uśmiechnęła się do Hermiony – Proszę wejść.

- O co chodzi Hermiono? Zdaje się, że coś ma mieć naprawdę duży wpływ na sprawę, a ty chcesz się tym ze mną podzielić… - powiedział z zadziornym uśmiechem, choć wątpił, że narzeczona chce mu pomóc. W pracy zawsze byli profesjonalistami, co podkreślał nawet ich strój. On w czarnym dopasowanym garniturze z przygotowaną szatą przewieszoną przez oparcie fotela. Ona w ołówkowej spódnicy sięgającej minimalnie za kolano, białej obcisłej bluzeczce z lekkim dekoltem, który potrafił pobudzić wyobraźnię. Na stopach miała czternastocentymetrowe szpilki, jednak nawet w nich była pięć centymetrów niższa od Dracona, a togę miała przewieszoną przez ramię.

- Oh tak, panie mecenasie. Jest nawet kilka rzeczy, które powinien pan wiedzieć przed sprawą, no ale do rzeczy, mamy tylko dziesięć minut. – pocałowała go zachłannie przywierając całym ciałem do jego torsu. On od razu położył dłonie na jej biodrach. Ona lekko pociągnęła jego głowę w dół. – Połóż dłonie na mojej pupie…
Gdy poczuła jego uścisk, spytała:
-Czujesz już, że nie mam bielizny? Od razu dopowiem, że stanik zdjęłam pięć minut przed przyjściem do ciebie, a przed rozprawą się nie przebiorę. – odpięła jeden guziczek z masy perłowej swojej bluzeczki, a on zauważył jej lekko sterczące sutki. – Powodzenia kochanie – pocałowała go przelotnie w usta i wyszła zalotnie kręcąc biodrami.

Koniec.