Nobody to love

Gdy wojna się skończyła, wszyscy powtarzali rok, ponieważ szkoła pod rządami Snape’a nie miała się najlepiej. Wszyscy już przeżyli swoje żałoby, zamek odbudowano, a przez wspólne przejścia uczniowie wszystkich domów starali się być pozytywnie nastawieni wobec siebie. Właśnie trwała przerwa świąteczna, była godzina dwudziesta trzecia. Hermiona przed chwilą odprawiła z kwitkiem Rogera Davisa. Okazało się, że inteligentny Krukon, tak naprawdę jest zapatrzonym w siebie bufonem, z którym nie można porozmawiać na żaden temat. Noc była młoda, jednak Gryfonka miała ochotę ją skończyć jak najszybciej i po prostu wyjść. Wszystko szło po jej myśli, już ubierała ocieplaną futerkiem skurzaną kurtkę na swoją wyjątkowo krótką jaskrawozieloną sukienkę, gdy usłyszała głos, którego nie spodziewała się w mugolskim klubie.

- Hermiono… - gdy Draco Malfoy krzyczał jej imię, ona aż zachwiała się na swoich niebotycznie wysokich szpilkach, jednak on został jej bohaterem i złapał ją w pasie przytulając do siebie. – Czemu wychodzisz? Zostań.

- Po co mam zostać? Miałam randkę, nie wyszła, chcę wyjść z imprezy.

- Zostań ze mną. Ja nie miałem randki, nie mam nikogo kogo mógłbym kochać, ale to nie powód, by się nie bawić.

- Nie chcę się bawić.

- Chcesz, zatańcz ze mną raz, jak nie będziesz chciała zostać, puszczę cię bez słowa.

Ona zrezygnowana oddała kurtkę do szatni i weszła ze Ślizgonem na parkiet. Właśnie zaczęło się Nobody to love. Zaczęli tańczyć osobno, a jednak razem. Śmiali się, przypadkiem wpadali na siebie, po prostu dobrze się bawili. Draco nie wierzył, że to ta sama kujonica co w Hogwarcie, a ona nie umiała znaleźć w nim wyniosłego arystokraty. Oboje zrzucili maski, nie mając nikogo do kochania, lekko zmęczeni swoją potrzebą miłości bawili się w swojej obecności. Kolejne minuty uciekały między kolejnymi piosenkami. Po dwudziestu minutach Malfoy zaproponował drinka, na co Granger przystała. Bawili się tak całą noc. Nie oszukiwali się, nie liczyli na wielką miłość między sobą. Oboje samotni, ale nie chcieli siebie nawzajem. O piątej nad ranem Draco odprowadzał Hermionę do jej domu, oboje byli zbyt pijani by się teleportować, jednak o im nie przeszkadzało w głośnym śpiewaniu i lekkim zataczaniu się na chodniku. Gryfonka już dawno wrzuciła pomniejszone szpilki do torebki i szła boso po śniegu, a Draco szedł w samej marynarce, bo zgubił gdzieś swoją kurtkę. Mimo chłodu śmiali się głośno, kiedy Hermiona rzuciła w Ślizgona pierwszą śnieżką, czego on nie mógł jej darować i odwdzięczył się wrzucając ją w zaspę. Jednak gdy znaleźli się przed mieszkaniem Hermiony, ona znalazła w swojej apteczce eliksir trzeźwości i na kaca, dzięki którym mogli się osuszyć, a Draco mógł się teleportować do siebie.

Tego samego dnia koło godziny osiemnastej Gryfonka usłyszała natarczywe pukanie w okno, bardzo ją to irytowało, ponieważ właśnie odsypiała imprezę, jednak otworzyła okno. Przez nie wleciało dużo zimnego powietrza i nieznana jej czarna sowa. Upuściła liścik i zniknęła.

Granger,

jeśli kiedyś będziesz chciała zabawą uczcić to, że nie masz nikogo do kochania, daj znać.Imprezy z Tobą są niezapomniane, tak samo jak zapalenie płuc, którego się nabawiłem tej nocy.

Mam nadzieję, że z Twoim zdrowiem jest lepiej.

Draco

Teraz całe ich życie było wspólną imprezą. Bawili się i śmiali bardzo często, nie zauważyli kiedy stali się bliskimi przyjaciółmi. Nadal nie mają nikogo do kochania, ale mają siebie.