Gdy wróg okazuje się bliższy niż przyjaciel - 2 rozdział

Jest dzień wcześniej. Zapraszam do czytania i komentowania. Naprawdę zależy mi na waszych opiniach, no i każdy komentarz dodaje weny :)

~~~~~~~~

 Reszta wakacji minęła spokojnie. Nikomu nie powiedział o przygodzie na Pokątnej. Nawet Blaise nie wiedział. Gdy nastał pierwszy września dość wcześnie pojawił się na stacji King’s Cross. Na peronie 9  i  ¾ z każdą minutą przybywało osób. On stał między Ślizgonami jak co roku. Jednak tym razem ciągle wypatrywał burzy loków. Dziesięć minut przed odjazdem pojawiła się razem z Weasley'ami i Potterem. Nie zdziwiło go to, że Potter trzymał za rękę Wiewiórkę, ale szokiem było jak Łasic obejmował Granger w pasie, z dłonią na jej pośladkach jak by była trofeum. Pomógł jej z kufrem choć nie było w nim widać już tego zapału, jaki był w jego ruchach podczas prowadzenia jej przez peron. Zdziwił się gdy rozpoznał to uczucie towarzyszące zdziwieniu. Czy on był zazdrosny? Chyba tak. No ale cóż. W czasie drogi okazało się z Weasley nie został ponownie prefektem, a tak jak on zakładał, drugim prefektem naczelnym była śliczna Gryfonka. Jako prefekci naczelni wysłali innych na obchód pociągu, a sami czekali na raporty. Panowała między nimi cisza. Jednak jej to nie krępowało, a on nie wiedział co mógłby powiedzieć. Dziewczyna z uśmiechem na ustach wzięła się za czytanie książki. Zdziwił się gdy zobaczył, że to nie podręcznik. Już wiedział co robić. O dziwo znał się na mugolskich książkach.

- Czyżby Joy Fielding?

- Nie wierzę. Malfoy, ty znasz mugolskich autorów.

- Zdarzyło się kilka razy natrafić na coś fajnego. Jednak Strefa szaleństwa jest chyba jego najlepszą książką.

- Niestety nie mam porównania. Jednak zaczęłam ją czytać dziś nad ranem, a jestem na sześćdziesiątej siódmej stronie. – Stwierdziła z uśmiechem. Była naprawdę zdziwiona tym, że chłopak z nią zaczął rozmawiać. A jeszcze bardziej tym, że znał coś mugolskiego po za alkoholem. Późniejsza rozmowa poszła już lekko, rozmawiali o książkach, zajęciach, nauczycielach, a na koniec o wspólnym mieszkaniu jakie im przysługiwało jako jeden z przywilejów prefektów naczelnych. Sam nie zauważył kiedy się przysunął tak blisko Gryfonki, że stykali się ramionami. Szczerze się śmiali rozmawiając o ostatnim koncercie Ollego Murs ‘a, na którym był Ślizgon przez (już byłą) dziewczynę, gdy do przedziału wszedł Ron.

- Ty idiotko, miałaś przyjść do mnie. – Powiedział wściekły.

- Ron, muszę poczekać aż prefekci zdadzą nam raporty. Nie masz powodu być zły. – Mimo wolnie Malfoy poczuł jak dziewczyna się spina pod wzrokiem Wieprzleya. Chciałby stanąć w jej obronie, wiedział jednak że na razie to nikomu by w tym nie pomógł. Matko… skąd w jego głowie takie odruch przy Granger…

- Jasne i dlatego podrywasz tą Fretkę? Bo już ci uwierzę. – Uśmiech, który pojawił się na twarzy Wesleya idealnie pasował, ale do Malfoya który nawet nie zareagował na przypomnienie mu incydentu z czwartej klasy.

- Ja go nie podrywam. Siedzieliśmy i okazało się, że czytamy tą samą książkę. Dlatego rozmawialiśmy. – Powiedziała cicho, w jej głosie było wyczuć strach. Draco nie miał pojęcia co on jej robił, ale dziewczyna była widocznie przestraszona.

- Malfoy, wyjdź, muszę z nią porozmawiać na osobności. –Dziewczyna zadrżała gdy to usłyszała. Teraz na pewno jej nie zostawi.

- O nie Łasicu, to przedział dla prefektów, a nie dla ciebie. Ja mam obowiązek w nim siedzieć, a ty nie masz nawet pozwolenia w nim przebywać. – Mówił z firmowym uśmiechem pełnym drwiny i pogardy. - I nie rób z siebie takiego zazdrosnego chłopaka. Tylko rozmawialiśmy. – Ron zrobił się czerwony na twarzy.

- Hermiono, chodź. Musimy porozmawiać. – Dziewczyna podniosła się z przymkniętymi powiekami. Wszystkie mięśnie miała napięte. Malfoy nie wiedział co mógłby dla niej zrobić. Z chęcią wyszedł by razem z nią. Ale wiedział że nie może. Gdy za parą zamknęły się drzwi on sięgnął po książkę ślicznej Gryfonki. Czytał góra dwie minuty, nagle usłyszał jak ktoś wpada na ścianę sąsiedniego przedziału. Był pewny, że ten przedział był pusty, ponieważ należał też do prefektów. Pewnie tam jest Łasic. Tylko czy oni tak gwałtownie okazywali sobie uczucie, czy jednak Rudy był zdolny uderzyć dziewczynę? Na pewno nie, to przez książkę ma wybujałą wyobraźnię. Przecież prędzej to ona by go załatwiła jednym krótkim zaklęciem. Tylko że jej różdżka leży koło niego na siedzeniu. Usłyszał trzaśnięcie drzwiami. Zaraz na pewno wejdzie Hermiona z lekkim rumieńcem i z lekko nabrzmiałymi ustami po namiętnych pocałunkach. Jednak dziewczyna nie przyszła przez kolejne pięć minut. Musiał zobaczyć co jest nie tak. Otworzył drzwi przedziału akurat gdy ona wyciągała rękę do klamki. Więc jej dłoń natrafiła na pustkę. Zdezorientowana popatrzyła na niego zaczerwienionymi oczami. Szybko uciekła wzrokiem i nieświadomie się cofnęła. Tego się nie spodziewał, dziewczyna miała lekko zaczerwienione plecy co było widać dzięki sukience, której jeszcze nie przykryła czarną szatą. Jednak nie było widać żadnych siniaków. Pewnie zawstydziła się, że ją przyłapał. Uśmiechnął się do niej delikatnie.

- Chodź do przedziału, zaraz zaczną wracać inni z obchodu pociągu. – Miał rację, gdy weszli do przedziału musieli poczekać tylko kilka minut na przyjście prefektów. Gdy okazało się, że panował względny spokój pojawił się wózek z przekąskami. Gryfonka chciała od razu iść do przyjaciół i chłopaka, jednak on ją zatrzymał proponując wspólny posiłek. Mimo wszystko dziewczyna odmówiła i poszła szukać gryfonów. Do przedziału wszedł Blaise i zaczęli gadać o quidditchu. W między czasie objadali się fasolkami wszystkich smaków, szukając tych najdziwniejszych. To dziwne jak ludzie szybko potrafią się zmieniać. Kilka miesięcy temu wszystkie rozmowy z przyjacielem dotyczyły wojny i prób ochrony najbliższych osób. Gdyby teraz miał wskazać osobę, którą chciał chronić, padło by na zbyt niską by dosięgnąć książki Gryfonkę z burzą zadziwiająco miękkich loków. Weszła do przedziału jakieś piętnaście minut przed stacją Hogsmade. Zabini mocno się zdziwił gdy Gryfonka podeszła do nich. Okazało się, że ją podsiadł. Był w  szoku, że Draco siedział obok niej. Jednak tylko miło się przywitał. Nawet lubił tą osóbkę, znał ją z kilku krótkich rozmów w bibliotece. Ustąpił jej miejsca. Ona wyciągnęła swoje szaty i już chciała odejść na jakieś dalsze miejsca, żeby nie przeszkadzać.

- Granger. Poczekaj. Przecież cię nie zjemy. – Usłyszała z ust, o dziwo, blondyna. Uśmiechnęła się niepewnie i po założeniu szaty na już wcześniej ubrany mundurek zajęła miejsce zwolnione przez Blaisa. Na szczęście nie zapadła cisza, tylko Ślizgoni poczęstowali ją czekoladowymi żabami, po czym zaczęli rozmowę o nowym nauczycielu OPCM. Przecież co roku jest nowy. Chłopcy założyli się o płeć nowego profesora. Blondyn obstawiał kobietę, a brunet kolejnego faceta.  Gryfonka ze śmiechem przecięła zakład. Stawką była oczywiście butelka ognistej, którą ostatecznie i tak razem wypiją. W świetnych humorach dojechali na ostatnią stację. Jako prefekci naczelni Malfoy i Granger jeszcze sprawdzili pociąg, po czym wsiedli do ostatniego powozu, który czekał na nich. Atmosfera była luźna. Dracze opowiadał śmieszne historię z życia Ślizgonów, a ona opowiedziała kilka zabawnych sytuacji, których najczęstszymi bohaterami byli Fred i Georg. Jednak im bliżej szkoły byli tym bardziej brunetka się spinała. Gdy weszli do Wielkiej Sali tylko się uśmiechnęli do siebie, co wywołało ogólny szok, po czym rozeszli się do swoich stołów.